Sombras que amosan a nosa luz, fermosos espellos.
Graciñas infinitas,
a ti,
polo espello que me fas.
Polo que me acordas.
É,
gracias a ti
que me traes ao presente
o que tiña esquecido,
pero
non olvidado,
nin moito menos sanado.
Sí,
graciñas ás sombras.
A esas que nos acompañan para que poídamos Ser e ter a consciencia desperta,
elas quenes nos amosan a parte fermosa,
trala oscuridade.
Oxalá, e queiramos ser máis
aló de quen nos digan
que teñamos que ser…
A vida é a liberdade de permitir
sermos Nós
dende a ialma que nos fai vibrar,
senón, só seremos copias
do que dín, do que podemos ser que somos.
Recibe las #Canalizaciones en tu bandeja de entrada. ¡Únete ya!
🎧 Si prefieres, también puedes escuchar las Canalizaciones